“Guys,
make sure you pass the forms COMPLETE, or else hindi ipo-process ng Office of
Admission and Aid yan”. So hello, I am
Rafael Bastillo, Senior. Anyway,
yang naca-caption na yan, lalo na yung naka-capital, yung “COMPLETE”,
huwag na huwag niyong kakalimutan yan. If ever na makalimutan niyo, well
ikekwento ko sa inyo kung ano mangyayari sa inyo.
MONDAY - Medyo Chill Day
Last week of passing the ACET form, tapos ko
nang i-fill up yung application form and the scholarship form (don’t
judge, mahal kaya Ateneo). What I was just waiting for was the certificate of
employment ata yun, from my dad, who is working in Singapore. So after classes,
I notified Sir Mike (our counselor) about that. Sabi niya, okay naman daw. So
stay muna ng konti, usap usap, and then alis.
TUESDAY - Thanks sa Patience Mommy
I went again to the Guidance Office to see Sir
Mike. Kasabay ko yung classmate ko, magpapasa na raw siya. So pasok kami sa
office ni Sir Mike, as usual, madaming tao. Napansin ko yung envelope na may
laman ng recommendation form nung kaklase ko, may signature yung nag recommend
sa kanya dun sa may bukasan nung envelope, napasabi ako sa isip ko “Oh
no, pwede kaya tong sakin?” Well, wala kasing
signature. I asked Sir Mike if pwede, but HINDI. Ang masama, yung nagrecommend
sakin, nasa Makati, yung mom ko nasa BGC (siya kasi nagparecommend). Sabi ko “Patay
ako kay mommy nito”. Pag-uwi ko, lambing lambing muna tapos sabi
ng bad news. As expected, from good, naging bad mood si mommy, and na bad word
din ako.
WEDNESDAY – Hell Day
Nakausap ko si mommy, sabi ko sakanya, siya na
lang magpasa nung recommendation form ko if okay na pati yung certificate of
employment if dumating na. Pumunta ulit kay Sir Mike para i-notify siya na si
mommy na lang magpapasa nung recommendation and certificate. Sinabi ko na rin
na ipapasa ko na rin form ko since yun na “LANG”
ang kulang sa form ko. May kasabay din ako na magpapasa, nagtanong si Sir Mike,
nasaan yung ACKNOWLEDGEMENT SLIP/FORM. Napatanong
ako, “Sir, ano itsura nung Acknowledgement form?” Sabi
niya “Yung maliit na papel, yung parang ONE-FOURTH” Napalunok
ako nang sinabi ni Sir yan, hinanap ko sa envelope ko na nakalagay yung form
ko. Aba, wala akong nakita. Nilamig ako nun, subra subra. Napatanong ako kay
sir “Ah sir,”
tawa kunwari “Kailangan ba yun sa application process?
Ahehehe” Sabi ni sir “Oo
naman Basti, bakit, ano meron?” Patawa face pa
rin pero kunwari lang “Sir, nawawala yung
akin eh, hehehe” BOOM! Kailangan ko raw yun para ma-process
yung application form ko. *Facepalm*
Tinanong ko si sir, “Ah
sir, may extra ka bang ganun? (sa UP kasi may extra forms siya)”
Ang kaso, WALA DAW, PATAY KA BASTI. So I asked again, “Sir,
where can I get one?” Diretsong sagot ni Sir “Sa
OFAD.” Saan daw? Tinanong ko “Saan
yun sir?” Isa pang diretsong sagot “
Sa Ateneo” WAIT WHAT?!?!?! PUPUNTA AKO SA ATENEO PARA
DUN?!??? “Yes Basti”.
SHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIZZZZZZZZZZZZZZZZ.
WEDNESDAY PART 2 - Adventure time!
Nandun parin ako sa office ni Sir, nagaabang ng
kadamay. Tanong ako ng tanong, parang baliw, “Meron
ka ba nung Acknowledgement Slip?” Karamihan meron,
isa o dalawa lang ata wala. Niyaya ko “Punta tayo Ateneo,
kukuha ako eh” Pakuha na lang daw sila sakin. Sa isip ko “Sumama
ka kung gusto mong makakakuha!” Since wala na
akong pwedeng gawin, hindi na pwede sa sa Thursday and Friday. Bakit? Retreat
namin. So I really need to test my clutch skills. So right after dismissal,
diretso ako Shang para maghintay ng taxi at pumunta ng Ateneo. Pagdating pa ng
Katips, sobra, as in SOOOOBBBBRRRAAAAng traffic. Inabot ako ng 45 minutes. So
pagpasok ko ng Ateneo, I was like “Hmmm, lemme see if
Conyo nga talaga tao dito” I started walking
sa building na kaharap nung field, I asked one student/professor (mukang
estudyante, professor kung mag-english) “Hi! Umm, where can
I find Kostka Hall?” Aba, mabilis to mag-english, pinakinggan ko
lang talaga yung directions “Go straight, then
turn left when you see the ATM Machine” “Oh
okay, thank you.” Eto namang student/prof na ito, pareho lang
din pala daan namin, di pa ako sinamahan. So FINALLY, I FOUND IT. Pagbukas ko
ng pintuan, HAY SALAMAT, parang gates of heaven. Anyway, dumiretso ako sa
parang receiving area nila. Sabi ko “Hi, u-“Pinutol
yung sinasabi ko ng isang tao dun “Hi, will you buy an
application form?” Sabi ko naman “Not
really the whole application form, but a tinny part of it. The acknowledgement
slip” Sabi nung isa dun, “No
need to pay for it, how many will you be needing?” Sabi ko dalawa, yung isa para sa kaklase ko na nawala din pero binigyan
naman ako ng pamasahe, kaya okay, kuhanan ko na rin siya. So pagkakuha, upo sa
chair, lagay nung slip sa clearbook ko, pinasok ko na sa sleeve, baka mawala
pa, balik gamit, and finally, LAYAS. HAY SALAMAT SA DIYOS NA KINAYA KO ANG ARAW
NA ITO.
MORAL OF THE STORY?
1. HUWAG BURARA, keep your things in one place
na madaling hanapin.
2. GIVE BACK WHAT’S
GIVEN TO YOU, In College Forms’ case, make sure
na kung ano ibinigay sayo, yun din ang ibalik mo.
3. MATUTONG MAGCOMMUTE, Promise, kakailanganin
mo ito.
and 4.
SMILE, Be positive, kakayanin mo yan. Walang namang nawawala kung ngingiti ka.
